پرتو درمانی سیاسی و عوارض طبیعی آن

پرتو درمانی سیاسی و عوارض طبیعی آن

---------------------------------------- 

با واژه سرطان آشنا هستید؛ همان چیزی که همه از نام آن وحشت دارند و ابتلاء به آن را بدتر از مرگ آنی می دانند زیرا در مرگ ناگهانی و آنی، فرد به یکباره از هستی به نیستی می رسد اما وقتی کسی مبتلاء به سرطان می شود در هر شبانه روز چندین بار مرگ را جلوی چشمان خود می بیند و نمی داند که آیا بالاخره خواهد مرد یا خیر؟

از زمانی که پزشکان این مرض را شناسایی کرده اند راههای درمانی گوناگونی را پیش روی بیماران قرار داده اند اما هیچ پزشکی بطور قاطع و با یقین کامل نسبت به اثر بخش بودن و درمان قطعی روشهای موجود سخن نمی گوید و همه اعتقاد دارند که خدا باید بداد بیمار مبتلاء به سرطان برسد نه پزشک و شیوه های درمانی او.!

از طرفی باید گفت که سرطان نوعی فعالیت و یا به عبارت بهتر رشد غیرمتعارف سلولی است که مجموعه اندام بدن یا بخشی از آن را تحت تاثیر منفی خود قرار می دهد و سلامتی و در نهایت موجودیت را از فرد مبتلاء می گیرد.

همانگونه که بخشی از بیماریها میان حیوان و انسان مشترک است و البته میان گیاهان و انسان نیز همچنین، میان بیماریهای انسان و فضای حقیقی و مجازی حاکم بر او نیز مشترکاتی وجود دارد که سرطان یکی از آنها بشمار می رود.

در عالم سیاست که به نحوی از انحاء، بر حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع انسانی احاطه دارد، بیماریهایی وجود دارد که وقتی فرد یا افراد فعال در آن دچار می شوند، آثار و تبعات زیانباری گریبانگیر جامعه می شود.  

رشد و توسعه در جوامع بشری از گذشته تا کنون یکی از اصلی ترین اهداف به حساب می آمده و همه نیروها برای رسیدن به رشد بکار می رفته است اما آنچه کمتر مورد توجه قرار می گرفته، رشد متوازن و منطبق با اصول تعریف شده بوده است.

در زمان حاضر نیز ما با این مشکل روبرو هستیم چراکه در بسیاری از موارد که سخن از رشد به میان می آید، قید متوازن در کنار آن قرار نمی گیرد و اگر هم در بیانات گفتاری و نوشتاری طرحی از رشد متوازن وجود داشته باشد در رفتار و عمل اثری از آن به چشم نمی آید.

رشد متوازن را می توان در همه آثار خلقت خالق یکتا مشاهده کرد که بارزترین آن رشد صورت انسان است.

تصور کنید اگر یکی از اجزاء و عناصر صورت انسان بطور غیر متوازن رشد کند.

بطور مثال، اگر دماغ و یا چشم، بزرگتر از دیگر اجزاء صورت شود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

در دنیای سیاست اجزاء و عناصری وجود دارند که رشد آنها باعث بالندگی می شود و همه حوزه ها از آن متاثر می گردند.

رشد عناصر و اجزای سیاست اگر متوازن نباشد (مانند مثالی که به آن اشاره شد) می تواند خطراتی را در بر داشته باشد و آسیب های جبران ناپذیری را متوجه جامعه بشری سازد.

هر چند افرادی که در عالم سیاست فعالیت می کنند نیز مشمول این موضوع هستند اما اشاره به رشد متوازن در باره سیاست، کلی تر از افراد حاضر در سیاست بیان می شود.

فرازها و فرودهایی که در کشورهای مختلف شاهد آنها هستیم متاثر از همین موضوع می باشد و هرگاه موفقیتی را در حوزه سیاسی کشوری مشاهده کردید بی شک در نتیجه رشد متوازن بدست آمده و عدم موفقیت ها هم محصول رشد غیر متوازن است.

این موضوع اکنون به عنوان یک تاکتیک برای به استثمار کشیدن ملتها بکار می رود و کشورهای قدرتمند، با اجرای برنامه های حساب شده مانع رشد متوازن کشورهای مورد هدف خود می شوند و در نتیجه، حضور و سیطره خود را موجه جلوه می دهند.

مجموعه رفتارهایی که برای جلوگیری از رشد متوازن بکار می رود شامل برنامه هایی است که سرویسهای اطلاعاتی و امنیتی کشورهای قدرتمند مسئول طراحی و تنظیم آنها هستند و با اجرای آنها، عوامل اثربخش بر رشد متوازن کشورهای مورد هدف را مختل می سازند.

شناخت دقیق نسبت به ساختار و پیچیدگی های موجود در طرح ها و عملیات مسدود سازی راههای دستیابی به رشد متوازن به ما کمک می کند تا مانع اجرایی شدن آن طرح ها در کشور خود شویم و در نتیجه آن به رشد متوازن دست یابیم.

سرطان و بروز آن در دنیای سیاست عبارت است از اینکه ما شاهد رشد نامتوازن و غیرمتعارف اجزاء و عناصر سیاسی باشیم و به مرور زمان اختلالات گوناگونی را که همه آنها ناشی از رشد نامتوازن است به نظاره بنشینیم که در این حالت بطور طبیعی روشهای درمانی پیش روی بیمار قرار می گیرد و سیاست مبتلا به سرطان ناگزیر خواهد بود تا با انتخاب و انجام یکی از شیوه های درمانی، سلامتی خود را بدست آورد.

برای اینکه منطبق با اصول علمی بحث خود را دنبال کنیم:
سرطان چیست؟
سلول واحد اساسی و ساختمانی حیات است که همانند کیسه ای است حاوی پروتئین‌ها، اسیدهای چرب، کربوهیدراتها و ماده حیات به نام دی ان ای ( DNA). قابلیت رشد، تکثیر و همانندسازی از ویژگی های سلول های زنده است. ساختار ژنتیکی هر سلول سرعت رشد، تقسیم و زمان مرگ آن را تعیین می کند. در حالت طبیعی، جایگزینی سلولهای فرسوده با سلولهای جوان از یک برنامه منظم تبعیت می کنند و فرایند رشد و تجدید سلولی به طور ثابت در بدن اتفاق می‌ افتد.


سرطان نوعی بیماری است که در آن سلول‌ها توانایی تقسیم و رشد عادی خود را از دست می ‌دهند و این موضوع منجر به تسخیر، تخریب و فاسد شدن بافت‌های سالم می ‌شود. از اجتماع این سلول‌های سرطانی و تخریب سلول‌های بافت‌های سالم توده ‌ای به نام تومور ایجاد می‌شود. اگر تومور به لایه‌‌ای محدود ختم شود و به سایر بافت‌ها و ارگانها سرایت نکند تومور خوش ‌خیم (غیرسرطانی‌) است و اگر تومور گسترده شده یا به طور بالقوه قابلیت پخش شدن و احاطه کردن سایر بافتها و ارگانها را داشته باشد بدخیم یا سرطانی نامیده می‌شود. برخی از شکل های سرطان متاستاز (Metastasize) می‌کنند به این معنی که خصوصیت تهاجمی پیدا کرده و به سایر بافت‌های بدن، عمدتا از طریق خون و لنف، سرایت می‌کنند و تومورهای جدیدی را ایجاد می‌کنند.
رشد سرطانی یا بدخیم چه زمانی اتفاق می‌افتد؟
برخی از سلول‌ها به طور غیرقابل کنترل شروع به تکثیر کنند.
بخش‌ هایی که به طور طبیعی عهده‌ دار دفاع از بدن هستند مانند سیستم ایمنی بدن قادر به پیشگیری از تقسیم بی ‌رویه نباشند.
تعدادی از سلولهای غیرطبیعی از نظر اندازه بزرگ و بزرگ‌ تر ‌شوند.
در مجموع چهار گروه ژن مسئول تقسیم سلولی به شمار می‌روند:

۱- آنکوژن‌ها (ژن‌های عامل تومور) (Oncogene) که در شرایط عادی در فرستادن پیام به سلول برای تکثیر نقش دارند. اختلال و تغییر در این سلول‌ها منجر به تکثیر نامنظم سلول شده و سلول سرطانی بشمار می‌رود.

۲- ژن‌های سرکوبگر تومور- (Tumour suppressor genes) این ژن‌ها پروتئین‌های خاصی را تولید می‌کنند که در شرایط عادی وظیفه معکوس آنکوژن‌ها را داشته و به سلول پیام توقف تکثیر می‌دهد. یکی از مهم‌ترین ژن‌های این گروه ژنی‌ به نام p۵۳ است.

۳- ژن‌های خودکشی – (Suicide genes) خودکشی سلول‌ها یا مرگ سلول یکی از مهم ‌ترین عوامل پیچیده سلولی است که به سلول توانایی خودکشی در شرایط غیرمعمول را می‌دهد تا مانع شیوع تکثیر و آسیب‌دیدگی به سایر سلول‌ها ‌شود. هنگامی که ژن‌های خودکشی آسیب پیدا کنند دیگر قادر به فعالیت خود برای نابود کردن سلول معیوب نبوده و سلول سرطانی محسوب می‌شود.

۴- ژن‌های ترمیمی دی ان ای- (DNA repairing genes) این ژن‌ها مسئول ترمیم دی ان ای آسیب دیده و معیوب هستند که با ترشح پروتئین‌های متفاوت زمینه ترمیم دی ان ای آسیب دیده را فراهم می کنند. اما زمانی که خود این ژن های ترمیمی دی ان ای آسیب می بینند، سلول، دیگر توانایی ترمیم خود را از دست داده و اختلالات ژنتیکی و ترمیم نشدن دی ان ای منجربه سرطان می‌شود.

سبب شناسی سرطان

سرطان یک فرایند پویا است که توسط متغیرهای ناشناخته و مستقل متعددی موجب تغییرات مولکولی سلول شده و منجر به تداخل در سیستم تکثیر سلول می‌شود.

اولین تغییر سلولی آشکار در پیدایش سرطان، تراریختی و تغییر شکل سلول است. عواملی که به ایجاد سلولهای سرطانی کمک می‌کنند عبارتند از:

استعداد میزبان: عوامل ژنتیکی از جمله نقایصی در کروموزوم‌ها و یا انتقال ژن معیوب به جنین

عوامل ایمنولوژیک(ایمنی): مانند نارسایی مکانیسم ایمنی طبیعی بدن

داروهای سرکوبگر ایمنی: موجب سرکوب مکانیسم ایمنی طبیعی شده و زمینه‌ ابتلا به سرطان را فراهم می کنند

عوامل محیطی: تماس با مواد سرطان‌زا مانند آزبست، پرتونگارها و رادیوم‌ـ پرتوهای یونیزه شامل امواج الکترومغناطیسی

ویروسهای القا کننده سرطان: ویروسهایی هستند که قابلیت تغییر دادن شکل سلولی را که آلوده می‌کنند، دارند و در نتیجه منجر به تکثیر خارج از کنترل سلول‌های مورد نظر می‌شوند. این تکثیر فزاینده موجب تومور یا سرطان می‌شود.

عوامل ترشح هورمونی: عوامل ترشح هورمونی اغلب موجب تسریع روند بدخیمی بیماری می‌شود.
چرا خطر سرطان در افراد مسن افزایش پیدا می‌کند؟
سلول‌های بنیادی در افراد پیر قدرت تولید سلولهای ایمنی کمتری دارند. مغز استخوان در بدن افراد مسن سلولهای ایمنی کمتری تولید می‌کند، بنابراین احتمال به سرطان خون در افراد مسن بالاتر است. محققان بر روی موش‌های آزمایشگاهی جوان سلول‌های بنیادی پیر پیوند زدند. آنها انتظار داشتند که سلول‌های بنیادی پیر بعد از پیوند همان توانایی سلول‌های جوان را داشته باشند و سلول‌های ایمنی تولید کنند ولی سلولها درست مثل سلولهای پیر رفتار کردند. یکی از پژوهشگران در مقابل این عکس‌العمل سلول‌ها گفت اگر تفاوت سلول‌های بنیادی پیر و جوان را بدانیم در آن صورت می‌توان سلولهای پیر را وادار به جوان شدن کرد. با این دانش کارایی ایمنی دفاعی بدن افراد پیر را می‌توان بهبود بخشید و از سرطان خون جلوگیری کرد.

الگوهای درمان سرطان

تا کنون بیش از ۲۰۰ نوع مختلف سرطان شناخته شده است. این سرطان ها می‌توانند بافتهای مختلف بدن را احاطه کنند.

هر نوع سرطان عوامل، مشخصات و همچنین درمان خاص خود را دارد اما روش های اصلی درمان سرطان عبارتند از:

ا- جراحی
۲- رادیوتراپی
۳- شیمی درمانی
۴- هورمون درمانی
۵- ژن درمانی

کاربرد شکل های جدید اشعه همانند پرتوهای لیزر که به بافت‌ های طبیعی صدمه نمی ‌زنند و توسعه انواع هورمون درمانی به تنهایی و یا در ترکیب با سایر درمان‌ها از پیشرفتهای مهم در خصوص پیشگیری و درمان سرطان به شمار می رود. اخیرا موفقیتهای تشخیص و درمان سریعتر بیماران، تکامل روشهای جدید تشخیصی و درمانی مانند شیمی درمانی و هورمون درمانی و الگوهای معاینات ادواری و عمومی سرطان توانسته مرگ و میر ناشی از این بیماری را کاهش دهد.

البته قصد بر این نیست که بطور روشن و شفاف به کشور یا کشورهایی که مبتلا به سرطان سیاسی و مجبور به استفاده از روش پرتودرمانی شده و یا می باشند اشاره کنیم بلکه می خواهیم به مباحثی که پیرامون موضوع مورد نظرمان وجود دارند بپردازیم تا در نهایت مخاطبان عزیز برداشت و نتیجه گیری خود را انجام دهند.

همه کسانی که در بخشهای سیاسی فعالیت می کنند بخوبی می دانند که سیر تحولات محیطی و رشد منزلت آنها چگونه بوده و با چه قاعده ای به جایگاهی که اکنون در آن قرار دارند، رسیده اند.

برخی از آنها با تبعیت از قوائد درست و منطقی و برخی دیگر نیز بدون طی کردن مدارج تعریف شده در فرمول های منطقی،صاحب جایگاه و موقعیت شده اند.

گروه دوم کسانی هستند که با حضور خود در سیاست، عوارض منفی از خود برجای می گذارند و باعث بهم ریختگی نظم حاکم بر جامعه می شوند و در نهایت زمینه ساز بروز سرطان می شوند. البته زمانی متوجه می شوند که بیماری زا شده اند که خود دچار مشکل می شوند و در شرایطی قرار می گیرند که رشد نا متوازن آنها گریبانگیر آسایش و آرامش مقطعی آنان می گردد.

در چنین موقعیتی است که برای درمان، به فکر اجرای شیوه های درمانی می افتند و از آنجایی که بیشتر این بیماران از جراحی وحشت دارند به گمان خود روش پرتودرمانی را انتخاب می کنند و این آغاز ماجرای پرتودرمانی سیاسی و عوارض طبیعی آن می باشد.

هرگاه بخواهند غده سرطانی را از بدن جدا سازند بی تردید باید عمل جراحی انجام شود که در این صورت،خونریزی و درد شدید اجتناب ناپذیر خواهد بود و به همین دلیل است که بیماران ترجیح می دهند که جراحی نشوند.

در روش پرتو درمانی غده سرطانی بدون عمل جراحی از بین می رود و بیمار بدون آنکه شاهد خونریزی و درد شدید باشد درمان می شود.

اما این روش در عالم سیاست دارای عوارض طبیعی کشنده تر از خود بیماری سرطان می باشد.

می پرسید چه عوارضی؟

کمی بیندیشید، پاسخ را خواهید یافت.